بررسی رفتار عابران پیاده در یک گلوگاه در دو حالت جریان متراکم و آزاد با استفاده از اتوماتای سلولی

عابر پیاده به شخصی که توسط پا به صورت راه رفتن، اقدام به پیمودن مسافتی می کند گفته می شود. پیاده روی طبیعی ترین شکل جابجایست و علی الحصول باید ایمن ترین و راحت ترین آن نیز باشد. عابر پیاده یکی از اصلی ترین و پیچیده ترین عناصر زنجیره حمل و نقل در جوامع بشری می باشد. به علت پیچیدگی بالا در انتخاب گامهای بعدی، مدلسازی رفتار عابر پیاده کمی سخت تر از مدل سازی جریان ترافیک ماشین می باشد. شبیه سازی رفتار عابران پیاده در دو سطح خرد و کلان انجام می گیرد که سهم مطالعات سطح خرد بیشتر از دیگری می باشد. عملیات ترافیکی در فضاهای پیاده روی عمومی مقدار زیادی وابسته به تفاوت میزان تقاضا در حمل و نقل و عرضه در زیرساختها می باشد . به طور کلی تراکم زمانی رخ می دهد که میزان تقاضا از عرضه پیشی گرفته و دیگر ظرفیت زیرساختهای موجود جوابگوی تقاضا نمی باشد . این اتفاق به سبب عوامل مختلفی همانند تردد عابرین پیاده از یک گلوگاه یا تنگ شدگی معبر، رخ می دهد. دراین پژوهش نتایج داده های برداشت شده از جریان عبوری از گلوگاه در سناریوهای مختلف وجود مانع و عرض متغیر در هر دو سطح خرد و کلان مورد بررسی قرار گرفت و با مدل سازی رفتاری عابران، تفاوت میان جریان های عابر پیاده در دو حالت خرد و کلان مشخص شده است. در این پژوهش از روش مدل های انتخاب گسسته برای شبیه سازی جریان عابر در گلوگاه استفاده شده است. مدل های لوجیت آشیانه ای و لوجیت چندگانه برای سناریوهای مورد بحث ساخته شد که نتایج آن نشان دهنده این بود که در جریان متراکم تمایل افراد برای جلو رفتن کمتر می گردد. در سناریوهایی که تعداد مانع بیشتر، یا مانع به گلوگاه نزدیک و یا عرض گلوگاه کم میشد نیز تمایل افراد برای پیشروی کمتر می باشد.